Η Αμυντική συνεργασία Ελλάδας και Γαλλίας απέναντι στις Τουρκικές προκλήσεις.
Ο κ. Ερτογάν έδειχνε και εξακολλουθεί να δείχνει αποφασισμένος να διεκδικήσει εδάφη τόσο στο Αιγαίο όσο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Το αν αυτό θα οδηγήσει σε κάποιου είδους θερμό επεισόδιο θα φανεί τους επόμενους μήνες, καθώς σε τόσο λεπτά θέματα δεν ευνοούν οι προβλέψεις και οι σχεδιασμοί.
Πανεπιστημιακό Άσυλο : Χώρος διακίνησης ιδεών ή ανομίας ;
Το πανεπιστημιακό άσυλο θεσμοθετήθηκε με κύριο σκοπό να προστατεύσει πρωτίστως την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, καθώς και την ακαδημαϊκή ελευθερία στην έρευνα και τη διδασκαλία.
Δυστυχώς, όμως, τα τελευταία χρόνια η εγκληματικότητα στους χώρους των πανεπιστημίων αυξήθηκε ραγδαία, μετατρέποντάς τους από χώρους ελεύθερης σκέψης και μόρφωσης σε ορμητήρια βίας, ανομίας και φόβου. Κατά συνέπεια αποτελούν το πιο κατάλληλο έδαφος για να δραστηριοποιούνται οι «μπαχαλάκηδες» και όσοι παραβιάζουν τους νόμους. Όλο αυτό το διάστημα αρκετοί συμφοιτητές μας έγιναν, αλλά και γίνονται καθημερινά, μάρτυρες μιας σειράς παραβατικών πράξεων, όπως η πώληση λαθραίων τσιγάρων, ενδυμάτων και υποδημάτων, η διακίνηση ναρκωτικών, οι βιαιοπραγίες ,οι εμπρησμοί και η καταστροφή δημόσιας περιουσίας. Άμεση συνέπεια των παραπάνω είναι να παρακωλύεται το δικαίωμα φοίτησης αλλά και να τίθεται σε κίνδυνο η σωματική ακεραιότητα των φοιτητών.
Σε ένα ευνομούμενο δημοκρατικό κράτος δεν είναι δυνατόν η πολιτεία να ανέχεται τέτοιου είδους βιαιότητες , αυθαιρεσίες και απειλές, που εκτοξεύονται ανενόχλητα από φοιτητές χειραγωγημένους, ασφαλώς, και από εξω-πανεπιστημιακούς.
Η κυβέρνηση άλλαξε. Ήταν προεκλογική δέσμευση της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ πως η πρώτη διάταξη που «θα περάσει» στα θέματα παιδείας είναι και η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Οφείλει να εξασφαλίσει, λοιπόν, στα ανώτατα ιδρύματα το καλύτερο ακαδημαϊκό περιβάλλον, εφαρμόζοντας ό,τι ακριβώς ισχύει και στους δημόσιους χώρους. Οι αρχές, δηλαδή, θα επεμβαίνουν αυτεπαγγέλτως σε κάθε αξιόποινη πράξη που διαπράττεται εντός των ιδρυμάτων.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης οφείλει να καταργήσει το «άσυλο της παρανομίας» και είμαι βέβαιος πως θα το κάνει πράξη, ώστε να επιστρέψουν τα πανεπιστήμια στους φοιτητές , στους καθηγητές και στο διοικητικό προσωπικό, εκεί δηλαδή που πραγματικά ανήκουν.
Η ΄΄λύση΄΄στο Σκοπιανό
Αλήθεια ξέρετε πόσο θα ήθελα και εγώ να τους φωνάξω προδότες, αναξιοπρεπείς και ανθέλληνες ; μα αυτή τη φορά δεν πρέπει να παίξουμε το παιχνίδι τους.
Μεγάλωσα στην Μακεδονία . Ναί στην Δυτική Μακεδονία μάλιστα ! ( στην περιοχή της Κοζάνης ) αυτή που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ελλάδας και όχι στην σχετικά νεα Δυτική Βόρεια Μακεδονία. Βέβαια καμία σημασία δεν έχει το τι θα πώ εγώ και ο υπόλοιπος κόσμος οι υπογραφές έπεσαν, η Κυβέρνηση απέδειξε στους γείτονες αλλά και σε όλη την Ευρώπη πως είναι ικανή στην διπλωματία. Υποτίθεται ότι έλυσε ένα θέμα που χρόνια ταλάνιζε την κοινωνία μας. Ο αρχηγός των ΑΝΕΛ αυτοεξευτελίστηκε αλλά αυτό δεν είναι αρκεί στον Ελληνικό λαό , θα βρεθούν και άλλοι ανεύθυνοι που θα διεκδικήσουν μια καρέκλα στις επόμενες εκλογές.
Η φαιδρή εικόνα του κ. Τσίπρα με τη γραβάτα-δώρο του κ. Ζάεφ δεν επιτρέπει κανένα απολύτως σχόλιο για τα γιγαντιαία ψέματα που τη συνόδευσαν. Εντάξει λοιπόν κ.Τσιπρα μέχρι εδώ,οι Έλληνες δεν εχούν πάθει ανοσία στην ανοησία . Και προσβάλλονται όταν στην θέση του πρωθυπουργού τους αντικρίζουν, δυστηχώς έναν αδίστακτο υποκριτή , επικεφαλής ενός κυνικού θιάσου.
Ελπίζω αυτή η ανοικτή πληγή να επουλωθεί όσο το δυνατό πιο σύντομα. Προς το παρόν ο Αλέξης Τσίπρας είναι ακόμα Πρωθυπουργός της χώρας.
Η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ υγιής όταν βρισκόταν Αριστερά από το κέντρο. Το λάθος δεν έγινε τώρα. Το λάθος έγινε το 2015. << Σχόλιο του Γιάννη Ρουσόπουλου>>
Πανελλήνιες και άγχος πάνε μαζί ;
Μία εβδομάδα ακριβώς για τήν τελετή έναρξης τών πανελληνίων ,χιλιάδες μαθητές θα ριχτούν και φέτος στη μάχη , όνειρα, προσδοκίες για το μέλλον, αλλά και άγχος, που πολλές φορές οδηγεί σε ακραίες καταστάσεις.
Καλώς ή κακώς οί πανελλήνιες είναι μία διαδικασία από την οποία κρίνεται, κατά ένα μεγάλο μέρος, η ζωή ενός νέου. Πώς να μην έχεις άγχος; Από εκεί και πέρα, είναι θέμα ανθρώπου. Το κατά πόσο μπορεί κανείς να το διαχειριστεί, να το κάνει δημιουργικό και να μην το αφήσει να "χαντακώσει" την διαδρομή προς τον στόχο, να κάνει την προσπάθειά του όσο καλύτερα γίνεται και να μην αφήσει το άγχος να τον γεμίσει με ηττοπάθεια κι ανασφάλεια. Είναι θέμα ανθρώπου και κατά ένα - εξίσου ίσως - μεγάλο μέρος και θέμα οικογενειακού περιβάλλοντος, το πώς οι γονείς αντιμετωπίζουν το παιδί, που δυσκολεύεται να ελέγξει τα συναισθήματά του.
Είναι σχεδόν αυτονόητο λοιπόν το άγχος, υπό τις συνθήκες αυτές, που υποχρεώνουν τα παιδιά να αποστηθίζουν πληροφορίες, που δεν γίνονται γνώσεις, γιατί η ουσία εξανεμίζεται ακριβώς τις ώρες της εξέτασης. Όμως είναι αλήθεια, δεν χάθηκε ο κόσμος, εάν κάτι δεν πάει καλά. Και ατυχίες συμβαίνουν και αστάθμητοι παράγοντες υπάρχουν. Η ζωή δεν τελειώνει με μία "αποτυχία".
Καί μόλις τελειώσεις ; Η αίσθηση που αφήνει η ανακούφιση, είναι εντονότερη από την ανάμνηση του άγχους. Επιπλέον θα έχεις μπροστά σου ένα ολόκληρο καλοκαίρι να πραγματοποιήσεις όσα στερήθηκες αυτούς τούς ψυχοφθόρους μήνες .
Καλή μας επυτιχία !!
Νέοι και Πολιτική
Με αφορμή λοιπόν την εκπομπή της ΕΡΤ2 ''Εισαι νέος έχεις λόγο'' θα αναφερθώ στην απολιτικοποίηση των νέων στις μέρες μας.
Και για να καταλάβω πάντα έτσι ήταν τα πράγματα; Ο σπουδαίος αυτός ελληνικός πολιτισμός που αποτέλεσε λαμπρό παράδειγμα σε κάθε λαό, αντί να χαίρει εκτίμησης, αξίζει να έχει μια τέτοια κατάληξη; Και η απάθεια είναι η λύση του προβλήματος; Και όμως... δεν ήταν πάντοτε έτσι τα πράγματα... Κάποτε η πολιτική σήμαινε προσφορά. Τώρα; Είναι συνυφασμένη με το συμφέρον, τον πλούτο, το κύρος και το γόητρο. Πρώτοι οι Αρχαίοι Έλληνες δίδαξαν την πολιτική τέχνη, καθώς ήταν ταυτισμένη με την ηθική. Σήμερα, εξαιτίας του "βούρκου", οι νέοι νιώθουν απέχθεια για την πολιτική, με αποτέλεσμα να μην ασχολούνται και τη διακυβέρνησης της χώρας να την αναλαμβάνουν αχρείοι και φαύλοι άτομα που αδιαφορούν για το μέλλον του λαού.
Κύριος παράγοντας της απέχθειας των νέων προς τα κοινά είναι το κλίμα της εποχής, στο οποίο κυριαρχούν η αδικία, η ατιμωρησία, η ανισότητα, η αναξιοκρατία, η ανηθικότητα και η υποκρισία των πολιτικών. Ακόμη, οι πολιτικοί είτε έχουν ξεχάσει τους λόγους εκλογής τους είτε έχουν απορροφηθεί τόσο πολύ από τις προσωπικές τους φιλοδοξίες, ώστε δεν αντιλαμβάνονται ότι η νεολαία χρειάζεται μέριμνα για να καταφέρει να εξελιχθεί. Επίσης, ρόλο παίζουν και οι προσταγές της «μόδας», για τις οποίες οι νέοι συνηθίζουν να ακολουθούν τη μάζα χωρίς να έχουν επίγνωση των ενεργειών τους.
Σημαντική είναι και η ιδεολογική σύγχυση που επικρατεί στις κοινωνίες. Δεν υπάρχει ξεκάθαρος ιδεολογικός προσανατολισμός των κομμάτων, καθώς πολλά από αυτά αντιμετωπίζουν το θέμα της επιβίωσης και αναζητούν καινούργιους ψηφοφόρους. Πως λοιπόν χαρακτηρίζεται η γενιά μας ; << ά-πολιτική>>